Draagvlak doe je samen
Jarenlang leefde Scott Harrison maar voor een ding: het New Yorkse nachtleven. Maar toen hij bijna dertig jaar werd, begon zijn geweten te knagen. Van de ene op de andere dag keerde hij zijn decadente leven de rug toe en stapte aan boord van een schip. Het was het begin van een droom die werkelijkheid zou worden.
Het schip was van Mercy Ships en het reisdoel was Liberia, in West-Afrika. Scott bleef twee jaar aan boord en kwam erachter dat tachtig procent van de ziektes die behandeld werden, dezelfde oorzaak hadden: gebrek aan schoon drinkwater.
Terug in New York gaf hij ter gelegenheid van zijn 31e verjaardag een groot feest. Maar in plaats van cadeaus vroeg hij z’n vrienden om samen een droom waar te maken. De droom heette Charity: Water en het leverde die avond 15.000 dollar op.
Nog belangrijker: op het moment dat zijn vrienden gingen geloven in zijn droom, veranderde de missie van Scott in de missie van iedereen. Hij kreeg niet alleen geld, maar ook talent, faciliteiten, contacten en invloed. Hij kreeg echte betrokkenheid. En het resultaat? Charity: Water bezorgt inmiddels zes miljoen mensen schoon drinkwater.
.jpg)
Eigenlijk kan ik geen beter voorbeeld bedenken van draagvlak. Samen voor hetzelfde doel en samen sterker. Helaas bekijken we draagvlak vaak veel eenzijdiger. Goede doelen doen het werk en de donateur geeft geld. Maar laten we daarmee niet veel kansen liggen? Want waar wij spreken over ‘donateurs’, zien die donateurs zichzelf in de eerste plaats als ‘mensen’.
Iedere organisatie heeft draagvlak nodig. Mensen die zich achter je doel scharen en zich daarvoor willen inzetten. Maar als je werkelijk vindt dat je samen sterker bent, kun je mensen niet alleen als geldgever betrekken. Dan moet je op een holistische manier naar draagvlak kijken. Natuurlijk speelt geld daarbij een rol. Maar zou het terugdringen van armoede niet sneller gaan als donateurs meer doen dan vijf euro per maand geven? Als ze ook actief hun stem laten horen in het publieke debat? Of fairtradeproducten kopen? Hun energie vergroenen? Waarschijnlijk komt de oplossing dan veel sneller dichterbij!
Mensen die goede doelen steunen hebben één ding gemeen: ze staan achter je missie. Afgezien daarvan zijn ze allemaal anders en je kunt ze niet in een mal of programma stoppen. Stel jezelf daarom eens de vraag: hebben we voor elk wat wils? Kan iedereen op zijn eigen manier bijdragen aan de oplossing? En hoe kunnen we op die manier onze doelstelling, onze droom realiseren? Misschien wordt het tijd om ook ons taalgebruik aan te passen. Als je in de jaren 80 zonder werk zat was je ‘werkloos’, tegenwoordig ben je ‘werkzoekend’. Dat klinkt toch anders, heeft een hele andere connotatie. Het woord ‘donateur’ heeft iets ongelijkwaardigs en is wat mij betreft ook dringend toe aan een andere richting.
Laten we nadenken over nieuwe termen, nieuwe taal en beseffen dat draagvlak essentieel is. Dat je als organisatie, als fondsenwerver, geen draagvlak creëert, maar het samen met gelijkgestemden vormt. Dus laten we stoppen met het werven van donateurs, en starten met het samenwerken met mensen!
